Doorgaan naar hoofdcontent

Dromen worden werkelijkheid.

9 April 2020

Vanavond is het dan zo ver, het Zoom gesprek met de gespecialiseerde familierecht advocate.
Voorafgaand aan het gesprek eet ik eerst nog bij de mannen, iets wat de afgelopen maanden standaard is geworden. 1x per week eten we afwisselend bij elkaar, en dit zal in de toekomst, als wij een kindje mogen verwelkomen, ook zo blijven. 
De zus en het nichtje van Niels zijn er ook. 
Om 20.30 schuiven wij met zijn 3en achter de telefoon, en kan het gesprek beginnen.

2 uur lang praten we over onze keuzes, onszelf en de beslissingen die wij al zelf op papier gezet hebben. De advocate geeft ons nog wat tips en onderwerpen waar we nog even over na moeten denken. Maar over het algemeen vindt ze dat wij op de goede weg zijn, en kan ze geen grote verschillen ontdekken tussen ons. Een enorm compliment dus!
En dan ronden we het lange gesprek af. Ik kan denk wel voor ons drieën spreken als ik zeg dat het een vermoeiend gesprek was! 
De volgende dag mailt zij ons een concept overeenkomst die wij zelf moeten invullen, zij zal deze dan juridisch in orde maken. 


12 April 2020
Ik ben uitgenodigd voor de paasbrunch bij de mannen, na nog even wat boodschapjes gedaan te hebben schuif ik weer bij ze aan. De gedachte dat wij volgend jaar misschien wel in een andere setting Pasen vieren schiet door mijn hoofd. En dat is een gedachte waar ik heel blij van wordt. 

17 April 2020
Ik blijf opnieuw gezellig eten bij de mannen. We nemen het contract nogmaals door en veranderen een aantal punten. Dan is hij toch echt af.. en stuur ik hem meteen door naar de advocate.
We sluiten de avond af met een rondje babynamen, en dat doet mij beseffen dat dát misschien nog wel de meeste discussie gaat opleveren :-)

26 April 2020
Daar is hij dan, het officiële contract springt op in mijn mailbox. 19 kantjes welgeteld, 19 bladzijden over hoe wij het leven van ons kind gaan indelen. De advocate stuurt hem per post op zodat wij hem onder haar toeziend oog tijdens Zoom kunnen tekenen op 4 Mei.

2 Mei 2020
Vanavond zal ik eindelijk ook de familie van Patrick gaan ontmoeten. Vanwege de Corona crisis hebben we dit lang moeten uitstellen, maar nu durven we dit aan. Het is ook een bijzondere datum want vandaag precies 6 maanden geleden ontving ik onderstaand bericht:


En ik had nooit durven denken dat wij nu 6 maanden later een contract ondertekent hebben. En dat het echte avontuur nu pas echt gaat beginnen..

Reacties

Populaire posts van deze blog

De tijd vooruit.

Tja, hoe begin je een blog die je zo ontzettend verwaarloosd hebt het afgelopen jaar. En dan ook ook écht verwaarloosd, want het is inmiddels al ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Met schaamrood op mijn kaken uiteraard. 23 weken zwanger was ik toen de papa’s de laatste blog schreven. En 15 weken later, met exact 38 weken braken mijn vliezen spontaan ‘s avonds rond 21:30.  Waarbij ik de mannen nog aan het werk heb gezet met een dweil  🙃 Mijn bevalling heb ik als pittig ervaren, de eerste 6 centimeter heb ik prima op kunnen vangen in het bad in het ziekenhuis, ik zat in mijn eigen bubbel en kon mijn lichaam prima aanvoelen. Maar nadat ik besloot pijnstilling te willen en ik 45 min hier op heb moeten wachten ging er een soort knopje om en was ik uit mijn ‘bubbel’, waardoor ik de weeen niet meer goed kon opvangen en eigenlijk een beetje de weg kwijt was.  De pijnstilling hielp overigens maar even, want de persweëen waren zo heftig dat ze er gewoon dwars door

Met vertrouwen groeien.

  De dagen na de test zat ik nog steeds vol ongeloof. Ik kon niet bevatten dat ik nu echt zwanger was, en dat wij toch echt mama en papa’s gingen worden. Ik heb geloof ik in de 2 weken daarop nog wel 10 testen gedaan, omdat ik bang was dat het alsnog mis zou zijn.   En dan was er ook nog gedoe met de verloskundige en mijn huisarts. Mijn huisarts vond namelijk dat ik door mijn maagverkleining bij het ziekenhuis onder behandeling moest zijn, en dat betekende dat de mannen niet bij de eerste echo mochten zijn. Ik was het daar absoluut niet mee eens, heb immers in die 4 jaar dat ik nu een maagverkleining heb nog nooit problemen of vitamine tekorten gehad. Dus na goed contact met de verloskundige en de huisarts mocht ik alsnog bij de verloskundige langs komen en konden de mannen gewoon mee.  De eerste echo stond gepland met 8+2 dagen. Wat ik uiteraard veel te lang vond duren.  Dus daar zaten we dan, met 7 weken in de wachtkamer van een andere praktijk voor een vroege echo. Super zenuwachtig