Voor een grotere slagingskans van dit vruchtbare plan ben ik mijn contacten aan het uitbreiden.
Mijn oproepje op de website van 'Meer dan Gewenst' brengt niet veel in het laatje, of gleufje. ;-)
Af en toe eens een man die het wel ziet zitten om zijn zaad langs te komen brengen, 'want dan worden het vast mooie kindjes'. Het enige wat ik hiervoor voel zijn braakneigingen. Nee bedankt.
Ik moet het dus anders aanpakken. Ik google op verenigingen die zich hard maken voor homoseksualiteit. Ik kom onder andere uit op COC Leiden, zij wijzen mij erop dat er in het voorjaar weer een bijeenkomst komt voor wensouders. Maar het voorjaar klinkt voor nu even heel ver weg.
Ik ben op dit moment aan het proberen om de 'media' te benaderen. Maar dit blijkt ook nogal lastig.
Ook ben ik in contact gekomen met een vrouw uit Leiden die ook een kinderwens heeft en dit graag met een homostel wil uitvoeren. We hebben samen wat gedronken en ideeën en ervaringen uitgewisseld. Zij vertelt dat ze zich heeft ingeschreven bij een kliniek als back-up plan, als ze geen homostel kan vinden dan gaat ze het zelf doen. Aangezien er een wachtlijst is van zo'n 1.5 jaar is het misschien slim om mij ook alvast aan te melden.
Maar dat voelt alsof ik dan geen vertrouwen meer heb in dit proces. Dus ik besluit daar nog even mee te wachten.
Ookal weet ik rationeel gezien dat het een lang proces is, toch bekruipt mij af en toe een hopeloos gevoel. Ik ben bang dat het nooit zal gaan lukken. Bang dat ik geen leuke mannen tegen kom. Bang dat ik dus ook nooit moeder zal worden.
Waar zijn toch die leuke mannen..
Mijn oproepje op de website van 'Meer dan Gewenst' brengt niet veel in het laatje, of gleufje. ;-)
Af en toe eens een man die het wel ziet zitten om zijn zaad langs te komen brengen, 'want dan worden het vast mooie kindjes'. Het enige wat ik hiervoor voel zijn braakneigingen. Nee bedankt.
Ik moet het dus anders aanpakken. Ik google op verenigingen die zich hard maken voor homoseksualiteit. Ik kom onder andere uit op COC Leiden, zij wijzen mij erop dat er in het voorjaar weer een bijeenkomst komt voor wensouders. Maar het voorjaar klinkt voor nu even heel ver weg.
Ik ben op dit moment aan het proberen om de 'media' te benaderen. Maar dit blijkt ook nogal lastig.
Ook ben ik in contact gekomen met een vrouw uit Leiden die ook een kinderwens heeft en dit graag met een homostel wil uitvoeren. We hebben samen wat gedronken en ideeën en ervaringen uitgewisseld. Zij vertelt dat ze zich heeft ingeschreven bij een kliniek als back-up plan, als ze geen homostel kan vinden dan gaat ze het zelf doen. Aangezien er een wachtlijst is van zo'n 1.5 jaar is het misschien slim om mij ook alvast aan te melden.
Maar dat voelt alsof ik dan geen vertrouwen meer heb in dit proces. Dus ik besluit daar nog even mee te wachten.
Ookal weet ik rationeel gezien dat het een lang proces is, toch bekruipt mij af en toe een hopeloos gevoel. Ik ben bang dat het nooit zal gaan lukken. Bang dat ik geen leuke mannen tegen kom. Bang dat ik dus ook nooit moeder zal worden.
Waar zijn toch die leuke mannen..
Via de Facebook pagina van Kaag en Braassem zag ik jouw oproep en ik MOET gewoon even reageren! Ik werd helemaal emotioneel van je bericht, misschien omdat wij (heel saai wèl een 'standaard' gezin) twee keer heeeeel moeilijk zwanger werden en ik dus mezelf herkende in jouw gevoelens van 'wat als het niet / nooit lukt?'
BeantwoordenVerwijderenIk ga je blog volgen, ik vind je een hele dappere, stoere vrouw om zo open te zijn op Facebook en ik wens je heeeeel erg veel succes!
Groetjes Natasja
Dankjewel voor je mooie woorden Natasja!
Verwijderen