22 Oktober 2019
Na wat heen en weer ge-appt te hebben besluiten mijn enige match en ik nog een keer af te spreken. Toevallig hebben we allebei een gaatje in onze agenda nog geen 3 dagen later.
Ik mag de locatie bepalen en besluit om in Alphen a/d Rijn af te spreken in een café/restaurant.
Die avond beginnen de zenuwen weer te komen. Het voelt net als een echte date,
alleen hoef ik niet verliefd te worden op deze man. Dat is enigzins een opluchting, maar ik besef ook dat dit misschien nog wel spannender is dan een normale date.
Het gaat immers om mijn toekomst als moeder, en zijn toekomst als vader.
Als dit niets wordt begin ik weer helemaal bij af.
Ik besef mij hoe moeilijk het is om in contact te komen met homostellen met een kinderwens. Er is geen 'Tinder' voor deze constructie, waarbij je homostellen naar links of naar rechts swipet.
Was het maar zo simpel.
Ik ben aan het rond vragen bij verenigingen voor Homoseksualiteit, krijg daar wat namen doorgespeeld van bekende Leidenaren die een roze gezin hebben, die mij misschien kunnen helpen.
Maar ja, zie maar eens contact te krijgen met deze personen. Voor nu ook een doodlopend straatje.
Terug naar mijn 'date'.
Als ik hem aan zie komen lopen verschijnt er meteen een glimlach op mijn mond. We nemen plaats in het restaurant en beginnen meteen te praten. De komende 2 uur zal ik veel over hem te weten komen blijkt.
Hoe hij erachter kwam dat hij homoseksueel is, zijn hobbies, familie, werk en nog 100 andere onderwerpen passeren de revue.
Ik op mijn beurt vertel mijn verhaal.
We hebben het uiteraard over kinderen krijgen, wat natuurlijk een absolute no-go is op een normale eerste echte date, hoe hij de verdeling ziet en hoeveel kinderen we graag zouden willen krijgen.
We blijken over verrassend veel onderwerpen hetzelfde te denken. Al zijn er ook zeker zaken waar ik niet zo zeker van ben. De afstand is daar 1 van.
Mijn leuke homo man woont zo'n 20 km verderop, de reisduur bedraagt ongeveer een half uur.
De houdbaarheid van het witte goedje is ongeveer een uur heb ik geleerd , dus dan is het hopen dat de brug niet open staat.
Na 2 uur stap ik in de auto en kan ik alleen maar denken: Vanaf nu date ik alleen nog maar homo mannen.
Wat een feestje!
Na wat heen en weer ge-appt te hebben besluiten mijn enige match en ik nog een keer af te spreken. Toevallig hebben we allebei een gaatje in onze agenda nog geen 3 dagen later.
Ik mag de locatie bepalen en besluit om in Alphen a/d Rijn af te spreken in een café/restaurant.
Die avond beginnen de zenuwen weer te komen. Het voelt net als een echte date,
alleen hoef ik niet verliefd te worden op deze man. Dat is enigzins een opluchting, maar ik besef ook dat dit misschien nog wel spannender is dan een normale date.
Het gaat immers om mijn toekomst als moeder, en zijn toekomst als vader.
Als dit niets wordt begin ik weer helemaal bij af.
Ik besef mij hoe moeilijk het is om in contact te komen met homostellen met een kinderwens. Er is geen 'Tinder' voor deze constructie, waarbij je homostellen naar links of naar rechts swipet.
Was het maar zo simpel.
Ik ben aan het rond vragen bij verenigingen voor Homoseksualiteit, krijg daar wat namen doorgespeeld van bekende Leidenaren die een roze gezin hebben, die mij misschien kunnen helpen.
Maar ja, zie maar eens contact te krijgen met deze personen. Voor nu ook een doodlopend straatje.
Terug naar mijn 'date'.
Als ik hem aan zie komen lopen verschijnt er meteen een glimlach op mijn mond. We nemen plaats in het restaurant en beginnen meteen te praten. De komende 2 uur zal ik veel over hem te weten komen blijkt.
Hoe hij erachter kwam dat hij homoseksueel is, zijn hobbies, familie, werk en nog 100 andere onderwerpen passeren de revue.
Ik op mijn beurt vertel mijn verhaal.
We hebben het uiteraard over kinderen krijgen, wat natuurlijk een absolute no-go is op een normale eerste echte date, hoe hij de verdeling ziet en hoeveel kinderen we graag zouden willen krijgen.
We blijken over verrassend veel onderwerpen hetzelfde te denken. Al zijn er ook zeker zaken waar ik niet zo zeker van ben. De afstand is daar 1 van.
Mijn leuke homo man woont zo'n 20 km verderop, de reisduur bedraagt ongeveer een half uur.
De houdbaarheid van het witte goedje is ongeveer een uur heb ik geleerd , dus dan is het hopen dat de brug niet open staat.
Na 2 uur stap ik in de auto en kan ik alleen maar denken: Vanaf nu date ik alleen nog maar homo mannen.
Wat een feestje!
Reacties
Een reactie posten