Doorgaan naar hoofdcontent

Met bonzend hart.

5-11-2019

Vanavond heb ik een date met het mannenstel uit Katwijk.
Toeval treft dat ze letterlijk om de hoek bij mijn oma wonen. Ik ken de buurt dus goed.
Zoals altijd ben ik weer te vroeg en besluit nog even in de auto te wachten.
Ik haal nog even een paar keer diep adem en loop dan naar het huis toe.
Ik word ontvangen door 2 ontzettend leuke en spontane mannen.
De spanning valt meteen van mijn schouders zodra ik binnen stap.
Die avond kletsen we wat af, en aan het einde van de avond stap ik met een goed gevoel de auto weer in.
De mannen geven aan alles even te willen laten bezinken, wat ik uiteraard goed begrijp.

'S avonds tref ik een mailtje aan van het EO programma 'Nieuwlicht', of ik mee wil werken aan een programma over een kinderwens. Ik besluit het niet te doen.
Mij zo open stellen middels deze blog en social media vind ik voor nu genoeg, ik denk ook niet dat ik blij wordt van mijn hoofd op tv.

10-11-2019

Vandaag reis ik weer af naar Amsterdam. Deze keer niet voor een speeddate, maar voor een informatie bijeenkomst van Meer Dan Gewenst.
Tijdens deze bijeenkomst worden alle vormen van ouderschap besproken. Te denken aan Co-ouderschap, draagmoederschap, donor maar ook adoptie en pleegzorg.
Iedere ouderschapsvorm wordt belicht door een spreker die daar ervaring mee heeft. Daarna gaan we uiteen in specifieke groepen. Ik sluit uiteraard aan bij het groepje co-ouderschap.
In dat uur kunnen we alle vragen af vuren aan de ervaringsdeskundigen. Het is mooi om te zien en horen hoe open iedereen is, geen vraag is gek genoeg.

Na deze middag ben ik alleen maar nog meer overtuigd dat dit is wat ik wil. Nu nog die leuke mannen!

11-11-2019

Vandaag staat er weer een date op het programma, dit keer met de mannen uit Aarlanderveen, die ik al kort gesproken heb tijdens de brand in Hoogmade.
Ik sta rond 15.45 op de stoep en verlaat het huis weer rond 19.30. Bijna 4 uur lang hebben we gepraat over onze kinderwens, de toekomst en alles daar tussen in. Ook deze mannen vind ik aardig en leuk. Maar ze zijn ook totaal anders dan het andere stel wat ik gesproken heb. Dat is eigenlijk niet uit te leggen. En het doet mij beseffen hoe lastig deze zoektocht is. Wat zoek ik nu eigenlijk precies, wanneer weet je nu of de klik er is? Allemaal vragen die door mijn hoofd spoken. Omdat de avond voorbij gevlogen is, besluiten we in December nog een keer af te spreken.
We zijn in ieder geval baby stapjes vooruit aan het gaan in dit proces! De 2de date is een feit!

In de auto bedenk ik mij dat ik nog niets heb gehoord van het stel uit Katwijk. Zal ik een berichtje sturen? Of wacht ik af totdat zij contact zoeken?
Ik besluit 's avonds toch de stoute schoenen aan te trekken, en stuur ze met bonzend hart toch een berichtje. 



Reacties

Populaire posts van deze blog

De tijd vooruit.

Tja, hoe begin je een blog die je zo ontzettend verwaarloosd hebt het afgelopen jaar. En dan ook ook écht verwaarloosd, want het is inmiddels al ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Met schaamrood op mijn kaken uiteraard. 23 weken zwanger was ik toen de papa’s de laatste blog schreven. En 15 weken later, met exact 38 weken braken mijn vliezen spontaan ‘s avonds rond 21:30.  Waarbij ik de mannen nog aan het werk heb gezet met een dweil  🙃 Mijn bevalling heb ik als pittig ervaren, de eerste 6 centimeter heb ik prima op kunnen vangen in het bad in het ziekenhuis, ik zat in mijn eigen bubbel en kon mijn lichaam prima aanvoelen. Maar nadat ik besloot pijnstilling te willen en ik 45 min hier op heb moeten wachten ging er een soort knopje om en was ik uit mijn ‘bubbel’, waardoor ik de weeen niet meer goed kon opvangen en eigenlijk een beetje de weg kwijt was.  De pijnstilling hielp overigens maar even, want de persweëen waren zo heftig dat ze er gewoon dwars door

Met vertrouwen groeien.

  De dagen na de test zat ik nog steeds vol ongeloof. Ik kon niet bevatten dat ik nu echt zwanger was, en dat wij toch echt mama en papa’s gingen worden. Ik heb geloof ik in de 2 weken daarop nog wel 10 testen gedaan, omdat ik bang was dat het alsnog mis zou zijn.   En dan was er ook nog gedoe met de verloskundige en mijn huisarts. Mijn huisarts vond namelijk dat ik door mijn maagverkleining bij het ziekenhuis onder behandeling moest zijn, en dat betekende dat de mannen niet bij de eerste echo mochten zijn. Ik was het daar absoluut niet mee eens, heb immers in die 4 jaar dat ik nu een maagverkleining heb nog nooit problemen of vitamine tekorten gehad. Dus na goed contact met de verloskundige en de huisarts mocht ik alsnog bij de verloskundige langs komen en konden de mannen gewoon mee.  De eerste echo stond gepland met 8+2 dagen. Wat ik uiteraard veel te lang vond duren.  Dus daar zaten we dan, met 7 weken in de wachtkamer van een andere praktijk voor een vroege echo. Super zenuwachtig

Dromen worden werkelijkheid.

9 April 2020 Vanavond is het dan zo ver, het Zoom gesprek met de gespecialiseerde familierecht advocate. Voorafgaand aan het gesprek eet ik eerst nog bij de mannen, iets wat de afgelopen maanden standaard is geworden. 1x per week eten we afwisselend bij elkaar, en dit zal in de toekomst, als wij een kindje mogen verwelkomen, ook zo blijven.  De zus en het nichtje van Niels zijn er ook.  Om 20.30 schuiven wij met zijn 3en achter de telefoon, en kan het gesprek beginnen. 2 uur lang praten we over onze keuzes, onszelf en de beslissingen die wij al zelf op papier gezet hebben. De advocate geeft ons nog wat tips en onderwerpen waar we nog even over na moeten denken. Maar over het algemeen vindt ze dat wij op de goede weg zijn, en kan ze geen grote verschillen ontdekken tussen ons. Een enorm compliment dus! En dan ronden we het lange gesprek af. Ik kan denk wel voor ons drieën spreken als ik zeg dat het een vermoeiend gesprek was!  De volgende dag mailt zij ons een concept