Doorgaan naar hoofdcontent

Tijd voor verandering!

23 December 2019

De laatste 2 maanden merkte ik dat ik wat slechter in mijn vel zat. Ik sliep slecht en was veel aan het piekeren. Op werk liep het niet altijd even lekker en ik merkte dat dat mij veel stress gaf. Tel daarbij de onregelmatige diensten op en de emmer zat vol.
Na weken van nog meer piekeren besloot ik na een gesprek met de manager dat ik hier nier meer op mijn plek zat.
Een moeilijk besluit maar zelfzorg is belangrijk.

Dan was het nu nog de zaak om een andere baan te vinden. Maar wat zocht ik nou precies?
Al dat gepieker en die slapeloze nachten hadden mij in ieder geval opgeleverd dat ik regelmatige werktijden wilde en dat ik met kinderen wilde blijven werken.
Ik besloot om weer te solliciteren bij een kinderdagverblijf, en na een dagje meegelopen te hebben, En ik bij thuiskomst weer heerlijk naar baby's rook, wist ik dat ik dit werk graag wilde doen.
En nog geen 3 dagen later ontving ik al een aanbod en werd ik officieel aangenomen als pedagogisch medewerker op de babygroep.
Na nog een gesprek met de manager heb ik besloten wel bij mijn huidige werkgever te blijven met een klein contract van 2 uur per week. Omdat ik het werken met EMB cliënten wel heel leuk vind.
Per 1 Maart heb ik dus een nieuwe baan!

25 December 2019
Het is vandaag kerst! Vanavond zal ik dit gezellig met mijn familie vieren. Maar stiekem hoop ik natuurlijk dat ik volgend jaar ook met extented family rondom de tafel kan zitten. Hoe mooi zou dat zijn!

Maar voor nu kijk ik alvast terug op een geslaagd 2019. Het jaar waarin ik besloot actief vorm te geven aan mijn kinderwens. Het jaar waarin ik veel waardevolle gesprekken heb gevoerd, en waarin ik als persoon weer erg gegroeid ben.
Hopelijk heeft 2020 veel moois voor mij (en wellicht 'ons') in petto ;-).

Ik wil jullie allemaal een fijne kerst wensen, en dat ook jullie dromen in 2020 mogen uitkomen!

O, en omdat ik deze vraag vaak krijg:
''Hoe zit het met de mannen?"
Bij deze, de mannen zie ik 6 Januari weer, en daar kijk ik opnieuw erg naar uit!

Liefs,

Reacties

Populaire posts van deze blog

De tijd vooruit.

Tja, hoe begin je een blog die je zo ontzettend verwaarloosd hebt het afgelopen jaar. En dan ook ook écht verwaarloosd, want het is inmiddels al ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Met schaamrood op mijn kaken uiteraard. 23 weken zwanger was ik toen de papa’s de laatste blog schreven. En 15 weken later, met exact 38 weken braken mijn vliezen spontaan ‘s avonds rond 21:30.  Waarbij ik de mannen nog aan het werk heb gezet met een dweil  🙃 Mijn bevalling heb ik als pittig ervaren, de eerste 6 centimeter heb ik prima op kunnen vangen in het bad in het ziekenhuis, ik zat in mijn eigen bubbel en kon mijn lichaam prima aanvoelen. Maar nadat ik besloot pijnstilling te willen en ik 45 min hier op heb moeten wachten ging er een soort knopje om en was ik uit mijn ‘bubbel’, waardoor ik de weeen niet meer goed kon opvangen en eigenlijk een beetje de weg kwijt was.  De pijnstilling hielp overigens maar even, want de persweëen waren zo heftig dat ze er gewoon dwars door

Met vertrouwen groeien.

  De dagen na de test zat ik nog steeds vol ongeloof. Ik kon niet bevatten dat ik nu echt zwanger was, en dat wij toch echt mama en papa’s gingen worden. Ik heb geloof ik in de 2 weken daarop nog wel 10 testen gedaan, omdat ik bang was dat het alsnog mis zou zijn.   En dan was er ook nog gedoe met de verloskundige en mijn huisarts. Mijn huisarts vond namelijk dat ik door mijn maagverkleining bij het ziekenhuis onder behandeling moest zijn, en dat betekende dat de mannen niet bij de eerste echo mochten zijn. Ik was het daar absoluut niet mee eens, heb immers in die 4 jaar dat ik nu een maagverkleining heb nog nooit problemen of vitamine tekorten gehad. Dus na goed contact met de verloskundige en de huisarts mocht ik alsnog bij de verloskundige langs komen en konden de mannen gewoon mee.  De eerste echo stond gepland met 8+2 dagen. Wat ik uiteraard veel te lang vond duren.  Dus daar zaten we dan, met 7 weken in de wachtkamer van een andere praktijk voor een vroege echo. Super zenuwachtig

Dromen worden werkelijkheid.

9 April 2020 Vanavond is het dan zo ver, het Zoom gesprek met de gespecialiseerde familierecht advocate. Voorafgaand aan het gesprek eet ik eerst nog bij de mannen, iets wat de afgelopen maanden standaard is geworden. 1x per week eten we afwisselend bij elkaar, en dit zal in de toekomst, als wij een kindje mogen verwelkomen, ook zo blijven.  De zus en het nichtje van Niels zijn er ook.  Om 20.30 schuiven wij met zijn 3en achter de telefoon, en kan het gesprek beginnen. 2 uur lang praten we over onze keuzes, onszelf en de beslissingen die wij al zelf op papier gezet hebben. De advocate geeft ons nog wat tips en onderwerpen waar we nog even over na moeten denken. Maar over het algemeen vindt ze dat wij op de goede weg zijn, en kan ze geen grote verschillen ontdekken tussen ons. Een enorm compliment dus! En dan ronden we het lange gesprek af. Ik kan denk wel voor ons drieën spreken als ik zeg dat het een vermoeiend gesprek was!  De volgende dag mailt zij ons een concept