Doorgaan naar hoofdcontent

Is dit dan 'de klik'?

6 Januari 2020

Het is alweer bijna een week 2020.
Ik kan wel zeggen dat 2019 een bewogen jaar is geweest. De keuze om voor co-ouderschap te gaan, informatie bijeenkomsten, en uiteraard het daten met potentiële papa's.
Het is inmiddels ruim 4 maanden geleden dat ik actief begon met mijn zoektocht. En ik had nooit gedacht al zo snel een stel te vinden waarmee het klikt.
Het voelt af en toe onrealistisch en het brengt allerlei verwarrende gevoelens met zich mee.
"Vinden ze mij echt wel goed genoeg" 
"Haken ze niet toch nog af?"
Het maakt mij af en toe heel onzeker, en dat is best lastig. Ookal weet ik bijna zeker dat zij met dezelfde gedachten worstelen.


Vandaag was dan ook de 4de date. Deze keer geen geschilderde bossen bekijken op canvas, maar een echte wandeling met een heerlijke warme chocomelk als afsluiter.
Ook deze date voelde voor mij weer goed. We hebben een aantal dingen besproken en afgesproken dat we elkaar vanaf nu vaker en intensiever gaan zien.
Om te kijken of we elkaar dan nog steeds aardig en leuk vinden ;-)
En ook zeker om te kijken of we met het juridische en zakelijke gedeelte op 1 lijn liggen. Er zijn immers genoeg zaken die vastgelegd moeten worden.
Een spannende tijd breekt aan, en ik ben benieuwd wat de komende tijd gaat brengen.

Ik zie de mannen in ieder geval volgende week weer, en er staat ook een bijeenkomst gepland bij het COC in Leiden over roze ouderschap op 13 Februari. Mijn agenda is in ieder geval gevuld!

Kom maar op 2020!

Reacties

Populaire posts van deze blog

De tijd vooruit.

Tja, hoe begin je een blog die je zo ontzettend verwaarloosd hebt het afgelopen jaar. En dan ook ook écht verwaarloosd, want het is inmiddels al ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst iets geschreven heb. Met schaamrood op mijn kaken uiteraard. 23 weken zwanger was ik toen de papa’s de laatste blog schreven. En 15 weken later, met exact 38 weken braken mijn vliezen spontaan ‘s avonds rond 21:30.  Waarbij ik de mannen nog aan het werk heb gezet met een dweil  🙃 Mijn bevalling heb ik als pittig ervaren, de eerste 6 centimeter heb ik prima op kunnen vangen in het bad in het ziekenhuis, ik zat in mijn eigen bubbel en kon mijn lichaam prima aanvoelen. Maar nadat ik besloot pijnstilling te willen en ik 45 min hier op heb moeten wachten ging er een soort knopje om en was ik uit mijn ‘bubbel’, waardoor ik de weeen niet meer goed kon opvangen en eigenlijk een beetje de weg kwijt was.  De pijnstilling hielp overigens maar even, want de persweëen waren zo heftig dat ze er gewoon dwars door

Met vertrouwen groeien.

  De dagen na de test zat ik nog steeds vol ongeloof. Ik kon niet bevatten dat ik nu echt zwanger was, en dat wij toch echt mama en papa’s gingen worden. Ik heb geloof ik in de 2 weken daarop nog wel 10 testen gedaan, omdat ik bang was dat het alsnog mis zou zijn.   En dan was er ook nog gedoe met de verloskundige en mijn huisarts. Mijn huisarts vond namelijk dat ik door mijn maagverkleining bij het ziekenhuis onder behandeling moest zijn, en dat betekende dat de mannen niet bij de eerste echo mochten zijn. Ik was het daar absoluut niet mee eens, heb immers in die 4 jaar dat ik nu een maagverkleining heb nog nooit problemen of vitamine tekorten gehad. Dus na goed contact met de verloskundige en de huisarts mocht ik alsnog bij de verloskundige langs komen en konden de mannen gewoon mee.  De eerste echo stond gepland met 8+2 dagen. Wat ik uiteraard veel te lang vond duren.  Dus daar zaten we dan, met 7 weken in de wachtkamer van een andere praktijk voor een vroege echo. Super zenuwachtig

Dromen worden werkelijkheid.

9 April 2020 Vanavond is het dan zo ver, het Zoom gesprek met de gespecialiseerde familierecht advocate. Voorafgaand aan het gesprek eet ik eerst nog bij de mannen, iets wat de afgelopen maanden standaard is geworden. 1x per week eten we afwisselend bij elkaar, en dit zal in de toekomst, als wij een kindje mogen verwelkomen, ook zo blijven.  De zus en het nichtje van Niels zijn er ook.  Om 20.30 schuiven wij met zijn 3en achter de telefoon, en kan het gesprek beginnen. 2 uur lang praten we over onze keuzes, onszelf en de beslissingen die wij al zelf op papier gezet hebben. De advocate geeft ons nog wat tips en onderwerpen waar we nog even over na moeten denken. Maar over het algemeen vindt ze dat wij op de goede weg zijn, en kan ze geen grote verschillen ontdekken tussen ons. Een enorm compliment dus! En dan ronden we het lange gesprek af. Ik kan denk wel voor ons drieën spreken als ik zeg dat het een vermoeiend gesprek was!  De volgende dag mailt zij ons een concept