5 Februari 2020
De weg naar het moeder- en vaderschap gaat in babystapjes verder.
Het lijkt een beetje op een bucketlist eigenlijk, een babybucketlist.
We zijn bewust en onbewust acties aan het afstrepen op ons 'to do lijstje'. Wat moet er nog gebeuren voor we met potjes, puitjes en andere attributen aan de slag gaan?
Onder andere het ontmoeten van elkaars familie staat er op die babybucketlist (leuk woordje voor scrabble!)
4 Februari was het zo ver dat de mannen bij mijn moeder thuis kwamen eten, waar mijn lieve oma ook bij aanwezig was. Toch wel lichtelijk nerveus was ik, en ik geef mijn moeder daar 100% de schuld van. Die zat mij weken van te voren al te stangen, met dat ze de mannen aan een vragenvuur ging onderwerpen. Bovendien was dit de eerste keer dat ik een mannelijk persoon ging voorstellen aan mijn familie, en dan zelfs 2! Als je het dan doet, doe het dan goed zullen we maar zeggen.
Mijn moeder heeft zich gelukkig goed gedragen, en het was uiteindelijk een ontspannen avond. De mannen gaven zelf ook al aan dat zodra ze over de drempel stapte, het vertrouwt voelde.
En dat is fijn.
10 Februari 2020
Ik ga weer langs bij de mannen thuis, om wat vragen op papier te zetten die we Donderdag kunnen stellen bij de Roze wensouder bijeenkomst.
Daarnaast wil ik de mannen ook officieel vragen of zij samen met mij deze spannende weg willen afleggen. Gevoelsmatig zijn we al in dat stadium, maar dit hebben we nog niet officieel naar elkaar uitgesproken. Best nog wel even spannend dus. Het voelt ook een beetje alsof ik ze ten huwelijk ga vragen, we zijn immers levenslang met elkaar verbonden, mocht er een kindje geboren mogen worden.
Ik overhandig ze de kaart en gelukkig hoeven ze niet te twijfelen en zeggen ze beide meteen 'Ja'!
'De Mannen' willen promoveren tot 'De Papa's!'
13 Februari 2020.
Vanavond staat de wensouderbijeenkomst op het programma in het COC Leiden. Eerst eten we met zijn 2en een hapje in Leiden, ja met zijn 2en. Want Niels is helaas te ziek om.mee te gaan vanavond. De opkomst is magertjes te noemen, er zijn welgeteld 5 andere mensen op komen dagen. Dat is toch wel even anders dan een bijeenkomst van de stichting Meer dan Gewenst. In grote lijnen worden de verschillende ouderschapsvormen weer belicht, en is het al vrij snel duidelijk dat wij de meeste stof al wel meester zijn.
Gelukkig kunnen we na afloop nog even privé zitten met een 'roze notaris'. Wij gaan binnenkort ons zelf samengestelde co-ouderschapsplan aan haar mailen zodat zij kan kijken naar het kostenplaatje en of we op de goede weg zijn. In Maart zullen we dan een afspraak bij haar maken om alles officieel rond te krijgen. Een spannende periode..
Maar ik denk dat ik wel voor ons 3en kan spreken als ik zeg dat we er klaar voor zijn!
De weg naar het moeder- en vaderschap gaat in babystapjes verder.
Het lijkt een beetje op een bucketlist eigenlijk, een babybucketlist.
We zijn bewust en onbewust acties aan het afstrepen op ons 'to do lijstje'. Wat moet er nog gebeuren voor we met potjes, puitjes en andere attributen aan de slag gaan?
Onder andere het ontmoeten van elkaars familie staat er op die babybucketlist (leuk woordje voor scrabble!)
4 Februari was het zo ver dat de mannen bij mijn moeder thuis kwamen eten, waar mijn lieve oma ook bij aanwezig was. Toch wel lichtelijk nerveus was ik, en ik geef mijn moeder daar 100% de schuld van. Die zat mij weken van te voren al te stangen, met dat ze de mannen aan een vragenvuur ging onderwerpen. Bovendien was dit de eerste keer dat ik een mannelijk persoon ging voorstellen aan mijn familie, en dan zelfs 2! Als je het dan doet, doe het dan goed zullen we maar zeggen.
Mijn moeder heeft zich gelukkig goed gedragen, en het was uiteindelijk een ontspannen avond. De mannen gaven zelf ook al aan dat zodra ze over de drempel stapte, het vertrouwt voelde.
En dat is fijn.
10 Februari 2020
Ik ga weer langs bij de mannen thuis, om wat vragen op papier te zetten die we Donderdag kunnen stellen bij de Roze wensouder bijeenkomst.
Daarnaast wil ik de mannen ook officieel vragen of zij samen met mij deze spannende weg willen afleggen. Gevoelsmatig zijn we al in dat stadium, maar dit hebben we nog niet officieel naar elkaar uitgesproken. Best nog wel even spannend dus. Het voelt ook een beetje alsof ik ze ten huwelijk ga vragen, we zijn immers levenslang met elkaar verbonden, mocht er een kindje geboren mogen worden.
Ik overhandig ze de kaart en gelukkig hoeven ze niet te twijfelen en zeggen ze beide meteen 'Ja'!
'De Mannen' willen promoveren tot 'De Papa's!'
Met een grote glimlach vertrek ik weer naar huis.
13 Februari 2020.
Vanavond staat de wensouderbijeenkomst op het programma in het COC Leiden. Eerst eten we met zijn 2en een hapje in Leiden, ja met zijn 2en. Want Niels is helaas te ziek om.mee te gaan vanavond. De opkomst is magertjes te noemen, er zijn welgeteld 5 andere mensen op komen dagen. Dat is toch wel even anders dan een bijeenkomst van de stichting Meer dan Gewenst. In grote lijnen worden de verschillende ouderschapsvormen weer belicht, en is het al vrij snel duidelijk dat wij de meeste stof al wel meester zijn.
Gelukkig kunnen we na afloop nog even privé zitten met een 'roze notaris'. Wij gaan binnenkort ons zelf samengestelde co-ouderschapsplan aan haar mailen zodat zij kan kijken naar het kostenplaatje en of we op de goede weg zijn. In Maart zullen we dan een afspraak bij haar maken om alles officieel rond te krijgen. Een spannende periode..
Maar ik denk dat ik wel voor ons 3en kan spreken als ik zeg dat we er klaar voor zijn!
Reacties
Een reactie posten